Hévíz (4,6 tys. mieszkańców). Miejscowość w zadunajskim komitacie Zala, blisko brzegów Balatonu, około 8 km od Keszthely. Najsłynniejsze węgierskie uzdrowisko, wyrosłe nad naturalnym jeziorkiem termalnym. Wedle wykopalisk archeologicznych zdrowotne zalety lokalnych wód znane były już w czasach rzymskich. Nie zapomniano o nich również w średniowieczu, zapiski z 1328 roku nadmieniają o garbowaniu skór w jeziorze. Pierwszy szczegółowy opis wód dał w 1769 roku Ferenc Szláby, urzędowy medyk komitatu Zala. Kariera Hévíz jako zdroju zainaugurowana została kilkadziesiąt lat później wraz z uruchomieniem 1795 prymitywnych łaźni, które polecił wznieść właściciel okolicznych dóbr, György Festetics z Keszthely. Na wbitych do jeziora palach ustawiono wtedy drewniane kładki, z których podobnie jak dziś schodzono bezpośrednio do wody. Milowym krokiem było oddanie do użytku 1857 domu zdrojowego oraz założenie parku wokół stawu. W 1907 roku otworzono pierwsze sanatorium. Cztery lata później Hévíz uzyskało status kąpieliska leczniczego. Nazwa miejscowości oznacza cieplice. Staw termalny o powierzchni 4,44 ha jest kraterem wygasłego wulkanu. Ciepła woda wypełniająca akwen tryska z dna na głębokości do 38,5 m. Jej temperatura sięga tam 39,8°C. Na powierzchni zaś ma w lecie 33-35°C, natomiast jesienią i zimą zazwyczaj nie spada poniżej 23-26°C. Wydajność źródła wynosi około 60-80 mln litrów dziennie, co wraz z silną cyrkulacją wody powoduje całkowitą jej wymianę w ciągu 28-30 godzin, dzięki czemu woda jest zawsze świeża i spełnia wymogi sanitarne. Brzegi stawu są grząskie, do wody co już powiedziano należy więc wstępować ze specjalnych pomostów. Z racji głębokości pławienie się w jeziorze dozwolone jest tylko w kole ratunkowym. Woda oraz unosząca się na nią para wodna mają właściwości radioaktywne, toteż kąpiele czy przebywanie na kładkach nie powinno trwać zbyt długo. Jeziorną taflę zdobią czerwone kwiaty lotosu indyjskiego, sprowadzonego z Azji w XIX w. Ziarnisty szaro-brunatny szlam, wielometrową warstwą zalegający spód jeziora, częściowo wydobywany znajduje zastosowanie przy okładach działając rozgrzewająco na organizm. Tą samą wodą napełnia się baseny tutejszych hoteli zdrojowych, zaś jej nadwyżki odprowadzane są kanałem do Balatonu. Miejsce to ma bez wątpienia swój specyficzny urok. W promocji turystycznej służy niekiedy za jeden ze znaków wywoławczych Węgier (Jarosław Swajdo).
In den beiden (2003 & 2005) hauptsächlich den Thermalquellen gewidmeten Reiseführern werden etwa 150 Heilbäder in Ungarn und der Slowakei ausführlich beschrieben und Bademöglichkeiten von historischen königlich-ungarischen Anstalten Budapests bis zu den Thermen in kleinen Dörfern vorgestellt. Dazu kommen inhaltsreiche Deskriptionen der sehenswerten Städte und Landschaften sowie kultureller und architektonischer Höhepunkte, dank denen kann man diese Bücher auch als Minireiseführer durch beide Länder (besonders Ungarn) betrachten.